Toetje

Ik had eergisteren zo'n kant-en-klaar dessert gekocht, crème brûlée. Vanavond kreeg ik zin om dat eens lekker op te smikkelen. Omdat het zo rechtsreeks uit de koelkast bij lange na niet zo lekker is als warm, schoof ik het toetje in de magnetron-oven en stelde die in op 1 minuut. Tussendoor meteen even een plaspauze genomen. Terug in de keuken bleek het dessert ‚ontploft’ – een kwart er van zat van boven tot onder door het hele apparaat verspreid. Het was nu veel te heet voor directe consumptie. Daarom had ik, om toch iets te eten te hebben, een mandarijntje gepakt. Toen ik dat zat te pellen bedacht ik: héé, die partjes in het dessert-bakje omroeren – zo koelt het sneller af. Ingegeven door het idee dat citrusvrucht er bij een verrukkelijke smaaksensatie kon opleveren – dat kant-en-klare dessert is namelijk een beetje aan de vlakke kant qua smaak. Zo gedacht zo gedaan. Op één partje na paste met een beetje knoeien het hele mandarijntje er in (de fabrikant moet dat bakje eens wat groter maken ). Enfin, 't hielp wel: het toetje werd minder heet, eetbaar. Het blijkt een geweldig lekkere combinatie te zijn‼