Anna's kasteel:
Fragment uit het dagboek van Mabel
Mabel is een goede kennis van me, die helaas de laatste tijd een beetje in de problemen is geraakt. Wat hier volgt is een stukje uit haar dagboek. Mabel zou er heel wat voor over hebben als ze weer in contact zou komen met Betty, over wie ze hier schrijft. Betty's verklaring zou Mabel namelijk van alle blaam zuiveren.
Zaterdag
Na de zeilwedstrijd in een restaurant gegeten en daarna naar de kroeg. Het was ontzettend druk. Ik had al flink wat gedronken, toen ik rond middernacht werd voorgesteld aan Betty. Zij is de stuurman van de ‘Waterlelie’, waarmee ik vandaag bij de bovenwindse boei bijna een aanvaring had. Haar schuld, ik lag over bakboord. Ik wilde haar even flink de waarheid zeggen, maar ze hield haar hand omhoog en zei:
“Ik wilde mijn excuses aanbieden, ik zat helemaal fout vanmiddag. Als je een protest had ingediend, had ik uit de wedstrijd gelegen.”
Tja, wat moest ik daar nou op zeggen. Ik zei dat het niet zo mijn stijl was om door protesteren wedstrijden naar mijn hand te zetten. Ze bedankte me nog een keer dat ik het niet gedaan had en toen ging ze weer naar het groepje waar ze bij hoorde.
Maar elke keer als ik haar kant uit keek, zag ik dat ze snel de andere kant uitkeek. Ze zat steeds naar me te kijken. Best aantrekkelijke meid is het ook, trouwens. Zeker in die strakke shorts en dat wijde hemdje. Ik geef het toe, mijn blik werd ook steeds opnieuw die kant uitgetrokken en keer op keer kruisten onze blikken elkaar.
Later, toen het wat rustiger was geworden, kwam ze weer naast me zitten. We dronken samen een glas wijn. Ze schoof dicht tegen me aan. Ik kreeg een weeïg gevoel in mijn buik. Toen onze glazen leeg waren, fluisterde ze:
“Ga je mee
?”
“Waarheen
?”
“Weet niet… naar buiten.”
Samen liepen we langs de boten. Het is elke keer weer een mooi gezicht. Maar ik had er nauwelijks aandacht voor, ik wist niet goed raad met mezelf. Hier liep ik nu, samen met een andere vrouw die ik nauwelijks kende. Wat verwachtte ze van mij
? Wat verwachtte ik van haar
?
Nou dat werd al snel duidelijk. In een donkere hoek, tussen de kade en een groot schip, trok ze me plotseling tegen zich aan. Ze zoende me, vol op de mond. En ik zoende terug. Nog nooit heb ik een vrouw op deze manier gezoend. Maar wat was het lekker. En het bleef niet bij een zoen. Al snel had ze haar handen onder mijn rok, trok ze mijn broekje naar beneden, graaiden haar vingers naar mijn billen. Ik wist niet wat ik moest… wat ik wilde. Maar zij wist het des te beter. Ze trok haar shorts naar beneden. Een broekje droeg ze niet. Ze fluisterde:
“Streel mij ook… daar.”
En ik deed het. Voor het eerst in mijn leven heb ik een andere – volwassen – vrouw daar aangeraakt.
Ik volgde haar in al haar bewegingen. Ze streelde mijn schaamlippen, ik streelde haar schaamlippen. Ze doopte een vinger in mijn kutje, ik liet mijn wijsvinger bij haar naar binnen glijden. Zij speelde met mijn klitje, ik speelde met dat van haar. Ze wist precies wat ze deed. Feilloos stimuleerden we elkaar naar een ongelooflijk hoogtepunt. Lekker!
Daarna vroeg ze:
“Kan ik niet bij je blijven slapen
? Waar overnacht jij
?”
Op die vraag had ik niet gerekend. Ik raakte zelfs een beetje in paniek. Slapen
? Dat kon echt niet. Ik zei:
“Ik overnacht samen met een stel vriendinnen op een boot van een van hen. Als ik je mee daarheen neem, dan weten mijn ouders in no time dat ik met een vrouw – met jou geslapen heb. En die zijn ontzettend ouderwets in dat soort dingen, die willen alleen maar dat ik met een Heer van Stand trouw. Het huis zou te klein zijn.”
“Dat wil ik je niet aandoen. En met mij mee gaat ook niet, ik ben op de motor en ik heb geen tweede helm.”
Ik aarzelde even. Het enige wat ik tenslotte wist te zeggen was:
“Jammer.”
Ze dacht een poos na. Toen zei ze:
“Volgende week zaterdag is er een botterzeiltocht. Heb je zin om mee te gaan als bemanning
? Ik kan dat wel regelen, en dan regel ik ook onderdak voor je. Denk je dat wat wordt
?”
“O ja, dat zou prachtig zijn!” antwoordde ik enthousiast.
Na nog een hele lange zoen, namen we afscheid.
“Ik bel je,” beloofde ze.
Vrijdag (een week later)
“We overnachten aan boord van de ‘Neeltje Jacoba’. Aan boord vanaf vijf uur vrijdagmiddag,” dat waren haar instructies geweest. Het telefoontje was kort en zakelijk geweest. Ik had nog zo veel meer willen zeggen…
Rond zes uur was ik in de haven. Ze had gezegd dat zij er zeker voor die tijd zou zijn. De Neeltje Jacoba was een oud schip, maar binnen was het zeer luxueus omgebouwd. Toen ik de loopplank opliep, kwam een breedgeschouderde man met een donkere zonnebril me tegemoet.
“Ik… ik ben een vriendin van Betty,” zei ik stotterend.
“O, jij bent Mabel. Kom maar mee.”
Hij nam me meer naar beneden en klopte op de deur van één van de hutten.
“Wie is daar
?” Betty’s stem.
“Je vriendin is er.”
Betty deed open. Ze hield een handdoek voor haar lichaam, ze droeg alleen een bikinibroekje. Zodra de deur achter me dichtsloeg, trok ze me tegen zich aan voor een zoen. Even later lagen we samen op het brede tweepersoonsbed. We hadden nog tijd, zei Betty, want we zouden pas om acht uur uitvaren.
Toen we rond half acht naar boven gingen, stelde Betty me aan de eigenaar van het schip voor, ene Klaas. Een man van midden-dertig met donker haar. Niet onknap. Verder waren er Fred, Frans, Frits en Charlie. De eerste drie werden in de omgang ook wel de drie effen genoemd, of Charlie’s Angels, want Charlie was hun baas. Het waren zakenrelaties van Klaas, zei Betty. Er waren ook nog twee vrouwen aan boord: Leanne en Dionne. Die leken als twee druppels water op elkaar: lang, slank, blond en zongebruind. Beide eind twintig, dacht ik. Verder nog een schipper en zijn maatje.
Er werd veel gekletst, gelachen, Het maatje verzorgde ook de drankjes. Even na acht uur werden de landvasten losgegooid en voeren we uit. Zodra we buiten de havenhoofden waren, trokken Dionne en Leanne hun jurkjes uit. Daaronder droegen ze alleen een bikinibroekje. Betty volgde hun voorbeeld en toen wilde ik ook niet achterblijven. Mijn nieuwe tangabroekje viel niet uit de toon. De barbecue werd opgestookt en we aten, dronken en vierden feest.
Het was een warme zomeravond, maar toen de zon onderging koelde het toch wat af. We trokken onze jurkjes weer aan. Tegen twaalven gaapte Betty luidruchtig en zei dat ze moe was. Ik begreep haar hint en gaapte ook. Betty zei:
“Ik denk dat ik mijn kooi maar eens ga opzoeken, morgen moeten we vroeg op.”
Ik begreep de hint.
“Ik ook,” zei ik.
Klaas knikte alleen maar. De twee vrouwen hingen om zijn hals dus het zou hem een zorg zijn wat wij gingen doen. Als de andere mannen een mening hadden, dan werd daar niet naar gevraagd.
Wat we aan het begin van de avond gedaan hadden, was nog maar een voorproefje geweest. Zodra we in onze hut waren, vielen we in elkaar’s armen voor nog een zoen. Toen stelde Betty voor om te gaan douchen. Bij onze hut was een eigen badkamer, van alle gemakken voorzien. Dicht tegen elkaar aan stonden we lange tijd onder de lauwe straal. Daarna droogden we elkaar af.
Betty leidde me naar het bed. Zachtjes duwde ze me achterover. Ze keek een poosje op me neer. Ik keek omhoog naar haar. Toen knielde ze en duwde ze zachtjes mijn benen uit elkaar. Ik was totaal niet voorbereid op wat er nu ging komen. Ze bukte zich en drukte haar gezicht tegen mijn poes. Even later voelde ik haar tong tussen mijn schaamlippen.
“Wat doe je nou, is dat niet vies
?” vroeg ik.
“Welnee, natuurlijk niet. Je komt toch net onder de douche vandaan. Laat mij nou maar en geniet.”
Genieten deed ik. Toen ik me over mijn vooroordelen heen zette, merkte ik hoe lekker het was. Ze nam er alle tijd voor om me met haar tong en haar vingers langzaam op te warmen. Dit was een spelletje dat ze beslist vaker gespeeld had. Ze likte tussen mijn lipjes, duwde de tong in mijn kutje, streelde me. Pas na een heel lange tijd begon ze met het puntje van haar tong mijn klitje te verwennen. Toen was er ook geen houden meer aan. Kronkelend lag ik onder haar klaar te komen.
Toen we even later dicht tegen elkaar aan op het bed lagen, merkte ik dat de motor van het schip niet meer draaide.
“We zijn voor anker gegaan,” zei Betty.
“Zouden de anderen al slapen
?”
“Volgens mij wel.”
Ik stelde de vraag die me al vanaf het begin van de avond op mijn hart lag:
“Wie is eigenlijk die Klaas
?”
“Ik weet het niet precies. Hij is in ieder geval schatrijk.”
“Dat geloof ik graag. En hoe is hij zo rijk geworden
?”
“Zaken. Handel.”
Meer wist Betty ook niet.
“En die andere kerels
? Ik vind ze een beetje raar doen.”
Betty lachte.
“Dat zijn zijn lijfwachten.”
“Lijfwachten
?”
“Ja, hij schijnt als de dood te zijn dat hij ontvoerd wordt.”
“O.”
Dat zou natuurlijk kunnen. Er worden wel meer rijke mensen ontvoerd voor losgeld.
“Ze zaten wel de hele tijd naar me te staren. Die lijfwachten en Klaas ook.”
Weer lachte Betty.
“Vind je het gek
? Het zijn mánnen. Die kijken altijd naar iedere mooie vrouw die ze zien. En jij bent met gemak de mooiste vrouw aan boord. Maar ze kijken ook naar mij hoor. En ook naar die twee andere meiden.”
Ze zag dat ik nog steeds niet echt gerustgesteld was.
“Wees maar niet bang hoor, ze zullen je echt niets doen. Charlie’s Angels niet, want die weten dat ze ongenadig op hun flikker krijgen als ze ook maar een vinger naar een gast uitsteken. Charlie niet, voor hem geldt hetzelfde. Klaas niet, want je bent zijn type niet.”
“Wat is zijn type dan wel
?”
“O, Dionne en Leanne, bijvoorbeeld.”
“Lang, slank en blond. Net als ik.”
“Ja, maar er is één belangrijk verschil. Zij hebben ook het brein van een blondje, maar jij bent slim, intelligent.
Helemaal gerustgesteld was ik weliswaar nog niet, maar ik liet het er maar bij.
Een poosje zwegen we, toen zei Betty:
“Zullen we gaan zwemmen
?”
“Zwemmen
?”
“Zwemmen ja. Je weet wel, in het water.”
“Buiten
?”
“Ja, buiten. Hier binnen is voor zover ik weet geen zwembad.”
“OK.”
Ze hield me tegen toen ik mijn bikinibroekje aan wilde trekken.
“Als we gaan zwemmen, gaan we naakt zwemmen.”
Naakt… Waarom ook niet. Alweer een nieuwe ervaring, het kon niet op.
We openden de deur een stukje en luisterden even. Vanuit een van de hutten klonken gedempte stemmen, gelach. Verder was het stil. Betty wenkte me en zachtjes klommen we het trapje naar het dek op. Met een sierlijke duik verdween Betty in het water. Ik volgde. Wat een belevenis, midden in de nacht op het wijde water drijven. Doodstil. Windstil. Het water was vlak als een spiegel. Boven ons de sterren en de maan.
Na een poos trok Betty me weer tegen zich aan voor een zoen. Toen begonnen we het koud te krijgen en gingen we weer naar binnen. Onze natte sporen zouden tegen de ochtend wel weer opgedroogd zijn, hoopte ik. Terug in de hut, zei Betty:
“Zou jij nu mij ook willen likken
?”
Alweer een nieuwe uitdaging. Maar ik begreep dat ik niet achter kon blijven, nadat zij mij zo had laten genieten.
“Maar ik weet niet zo goed hoe het moet. Wil jij het me zeggen
?”
“Dat is goed hoor.”
Ze ging liggen. Wat een mooie meid was het toch. Lang, donker haar. Haar lijf slank en lenig. Armen en benen gespierd. Haar borsten rond en zacht. Roze
tepeltjes, keihard van kou en opwinding. En tussen die wijd gespreide dijen… haar geheime plekje, nat glinsterend. Ik knielde tussen haar benen en bekeek het van dichtbij. Haar lipjes waren gezwollen. Korte zwarte haartjes krulden er boven. En haar kleine roze knopje was ook al duidelijk zichtbaar. Met mijn vingers voelde ik voorzichtig. Het was net alsof ik mezelf voelde, maar tegelijk totaal anders. Zachtjes verkennend liet ik mijn vingers alle onderdeeltjes onderzoeken.
“Waar ruik ik naar
?” vroeg Betty.
Ik bukte me dieper.
“Naar IJsselmeerwater, een beetje algen… maar vooral naar vrouw. Lekker.”
“Proef me,” fluisterde ze.
Mijn hart klopte in mijn keel toen ik mijn lippen tegen die van haar drukte. Ik streelde met mijn mond haar kutje. Toen liet ik ook mijn tong meespelen. Ze proefde ziltig, een beetje metalig.
Lik mijn lipjes, fluisterde ze, “maar blijf nog bij mijn klitje vandaan…”
Ik deed wat ze vroeg.
Hoewel het windstil was en het meer zo vlak had geleken, was er toch een restje deining waar het schip zacht op heen en weer wiegde. Betty zei:
“Je mag mijn borsten strelen als je wilt, dat vind ik lekker.”
Ik reikte omhoog en legde mijn handen om haar borsten. Ze streelde mijn haar.
Een hele tijd liet ze me haar kutje likken. Ze vroeg me met mijn tong zo diep mogelijk in haar te gaan. Ik deed het. Een gek gevoel was dat, met mijn tong binnenin haar en met mijn neus tussen haar schaamlippen. Maar wel lekker. Betty vond het ook lekker.
Tenslotte vroeg ze:
“Wil je nu mijn klitje likken
? Zachtjes hoor…”
Ik deed het. Ze kreunde zachtjes. Op haar aanwijzingen begon ik na een tijdje harder te likken, en sneller. Ze duwde haar lijf steeds omhoog tegen mijn gezicht en ze hijgde hoorbaar. En toen ze klaarkwam kreunde ze zo luid, dat ik bang was dat de anderen wakker zouden worden.
-o-O-o-
Ik heb Betty in de maanden daarna nog een aantal keren ontmoet op de ‘Neeltje Jacoba’ of op één van de andere schepen van Klaas. Klaas heeft nooit een vinger naar me uitgestoken. Charlie heeft de tweede keer een knietje van me gekregen waardoor hij een weeklang niet recht heeft kunnen lopen. Hij haat me nog steeds, maar Charlie’s Angels deden vanaf dat moment alles voor me.
| Het bovenstaande is fictie. Iedere overeenkomst met werkelijke gebeurtenissen of bestaande personen, levend of dood, berust op toeval. |
an unofficial Wikipedia search tool made by Caltech graduate student Virgil Griffith that threatens to lay bare the ego-editing and anonymous flacking on the site.
slide show by Bert H@m@ (2004)
2 Opmerkingen:
More Crooks & Liars
Zie ook:
• Inburgering
• Ояаŋје Оŋðея: Ga Toch Fietsen
Een reactie posten: